وَالْعَصْرِ (١)إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (٢)

                                       

سوگند به زمان.  انسانها همه زيانمندند.

قسم به زماني که نتايج کارها در آن زمان مشخص و معين مي شود . زماني که مشخص ميشود چه کسي خاسر

است و چه کسي مفلح ؟ چه کسي رستگار است و چه کسي رستگار نيست ؟ قسم به آن زمان .

 اين لحضات عمر ديگر تکرار شدني نيست .انسان يک بار به دنيا مي آيد و يک بار هم مي ميرد . اين طور نيست

که دو سه بار بميرد و زنده شود . بايد توجه داشت که : إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ انسان از مايه ضرر ميکند .

چه يک نفر باشد و چه يک ملت باشد و چه تمام ملت ها باشند ، همه در خسارتند ، يعني همگي از سرمايه ها

ضرر مي کنند و چون قدر سرمايه را نمي دانند و خود را بسيار ارزان مي فروشند

 

« قيمت هر کاله مي داني که چيست؟                   قيمت خود را نداني ابلهي ست»

+ نوشته شده در  شنبه یکم تیر ۱۳۸۷ساعت 9:21  توسط سرباز سایبری  |