وَالْعَصْرِ (١)إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ (٢)
سوگند به زمان. انسانها همه زيانمندند. قسم به زماني که نتايج کارها در آن زمان مشخص و معين مي شود . زماني که مشخص ميشود چه کسي خاسر است و چه کسي مفلح ؟ چه کسي رستگار است و چه کسي رستگار نيست ؟ قسم به آن زمان . اين لحضات عمر ديگر تکرار شدني نيست .انسان يک بار به دنيا مي آيد و يک بار هم مي ميرد . اين طور نيست که دو سه بار بميرد و زنده شود . بايد توجه داشت که : إِنَّ الإنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ انسان از مايه ضرر ميکند . چه يک نفر باشد و چه يک ملت باشد و چه تمام ملت ها باشند ، همه در خسارتند ، يعني همگي از سرمايه ها ضرر مي کنند و چون قدر سرمايه را نمي دانند و خود را بسيار ارزان مي فروشند « قيمت هر کاله مي داني که چيست؟ قيمت خود را نداني ابلهي ست»
+ نوشته شده در شنبه یکم تیر ۱۳۸۷ساعت 9:21  توسط سرباز سایبری
|
|